1 sierpnia 2024 roku zuchy i harcerze naszego Hufca włączyli się w ogólnopolskie obchody 80 – tej rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego.
„Trzeba było przeżyć 5 lat okupacji w Warszawie, aby czuć to, co czuła ludność i żołnierze. Trzeba było żyć dzień po dniu, godzina po godzinie przez pięć lat w cieniu więzienia na Pawiaku, trzeba było w ciągu tych miesięcy widzieć, jak znikają przyjaciele jeden po drugim, odczuć za każdym razem skurcz serca w piersi, trzeba było codziennie słyszeć odgłosy salw tak, że się już przestawało je słyszeć, przyzwyczaić się do nich, jak do dzwonów kościelnych, trzeba było milcząco asystować na rogu ulicy w smutny zimowy wieczór lub świetlisty poranek wiosenny, przy egzekucji dziesięciu, dwudziestu, pięćdziesięciu przyjaciół, braci lub nieznajomych, wziętych przypadkowo z tłumu, spędzonych pod mur, z ustami zaklejonymi gipsem i oczami wyrażającymi rozpacz lub dumę. Trzeba było to wszystko przeżyć, aby zrozumieć, że Warszawa nie mogła się nie bić.” – to słowa płk Kazimierza Iranek – Osmeckiego, szefa Oddziału II Komendy Głównej AK, które podczas miejskich obchodów 80 – tej rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, przypomniał druh Hubert Maliszewski – potomek uczestnika sierpniowych wydarzeń.
Dziękujemy zuchom i harcerzom – tym w Braniewie i tym na obozie w Jarosławcu, którzy swoją obecnością i działaniami pokazali, że chcą pamiętać o Bohaterach Warszawy.
Czuwaj!
